Katalog zbiorów biblioteki

Dla czytelników wspaniałej trylogii Paulliny Simons Jeździec Miedziany, Tatiana i Aleksander, Ogród Letni.Tatiana i Aleksander oraz ich dzieci stali się jakby częścią rodziny.Dzięki tej książce możemy jeszcze raz wstąpić do ich domu, gdziekolwiek jest, i posmakować tradycyjnych potraw kuchni rosyjskiej, najpopularniejszych dań amerykańskich i egzotycznych potraw pochodzących z dwóch kontynentów czasów wojny i pokoju, głodu i obfitości.Przepisy, które zdradza nam Tatiana, z pewnością zachwycą czytelników i smakoszy .

Klim Rogow - zamiast wreszcie wieść spokojne, szczęśliwe, a przynajmniej w miarę uregulowane życie - rzuca wszystko i wyrusza do Rosji Sowieckiej w poszukiwaniu żony. Czyni to wbrew radom przyjaciół i wbrew zdrowemu rozsądkowi. Jako biały emigrant dla władzy bolszewickiej jest najgorszym wrogiem, w dodatku pragnie odnaleźć kobietę mogącą znajdować się w zainteresowaniu służb bezpieczeństwa. Lecz dla swojej miłości Klim jest gotów uczynić wszystko, choć miłość ta bywa przecież niewypowiedzianie gorzka i niewdzięczna.Tymczasem Nina musi sobie radzić w realiach państwa sowieckiego, pogrążonego w kryzysie gospodarczym równie wielkim, jak ten z czasów tuż przed rewolucją październikową. Została wywieziona do Moskwy, gdzie nikogo nie zna i liczyć może jedynie na wsparcie swojej angielskiej towarzyszki. Lecz wsparcie to niepewne i w każdej chwili może się skończyć.Podobnie jak w poprzednich tomach, znakomicie ukazane zostało tło historyczne wydarzeń: walka o władzę między zwolennikami Stalina i trockistami - walka brutalna, pochłaniająca wiele ofiar. Wprawdzie stalinowska machina niszczenia ludzi jeszcze się dobrze nie rozkręciła, ale już pokazuje swoją przerażającą skuteczność.Nagłe zwroty akcji i nietuzinkowe rozwiązania sprawiają, że opowieść toczy się wartko, a ciekawość, co będzie dalej, nie opuszcza czytelnika ani na chwilę. Na dodatek życie w kraju socjalizmu obfituje w paradoksy, za sprawą których bohaterom przytrafiają się też rzeczy zabawne, a nawet wywołujące szczery śmiech. Tak już bywa, że to, co straszne, potrafi być również naprawdę śmieszne.